Dziecko. Dzień Dziecka.

Co warto mówić do dziecka?

• Kocham Cię.
• Dasz radę.
• Wierzę Ci.
• Jesteś ważny.
• Bądź sobą.
• Twoje zdanie jest dla mnie ważne.
• Zawsze możesz pytać, dobrze jest wiedzieć, a jeszcze lepieć rozumieć.
• Potrafisz, spróbuj jeszcze raz.
• Zgadzam się z Tobą.
• Super, fajnie wyglądasz.
• Cieszę się, że tu Jesteś.
• Bądź z siebie dumny.
• Najważniejsze żeby lubiły Cię te osoby, które są dla Ciebie ważne.
• Spokojnie, wszyscy popełniamy błędy.
• Każdy ma czasem gorszy dzień.
• Uwielbiam z Tobą spędzać czas.
• Masz super pomysły.
• Mów do mnie , słucham Cię uważnie.
• Jestem przy Tobie. Jestem z Tobą. Zawsze możesz na mnie liczyć.

Myślę, że...być z dzieckiem, mieć dla dziecka czas , spędzać z nim jak najwięcej czasu, to początek prawdziwego wychowania. By dziecko stało się dorosłym, który potrafi podejmować samodzielne decyzje, z odwagą poszukiwać swojej ścieżki życia, swojego autonomicznego pomysłu na życie, ważne jest, by próbowało, by też, co jest oczywiste, popełniało błędy.

Myślę że...nie chodzi o to by dzieci postępowały „idealnie”, perfekcyjnie, zgodnie z naszymi oczekiwaniami, wymaganiami, ale... tylko żeby...nigdy nie bały się? Nie lękały się? Nie obawiały się próbować. Same doświadczały….

Myślę też, coraz bardziej, że ...dzieciństwo, dziecko w dzieciństwie potrzebuje... zabawy. Nie...kontroli, nie nadzoru, nie wymagań, nie nadmiernych oczekiwań.

Potrzebuje...uśmiechu, radości….przestrzeni na spontaniczność, własną kreatywność, własną sprawczość….na dzikie historie….błoto, piasek...wyprawy, drzewa, wygłupianki, cuda wianki! ;))

Oprócz kolejnych lekcji angielskiego, francuskiego….gry na skrzypcach, kółka teatralnego i „małych bystrzaków” ważna jest codzienna zabawa, która również „uczy” i to jak! współpracy, negocjonowania, rozwiązywania konfliktów, zwracania się o pomoc i...też...udzielania wsparcia innym….

Więc DROGIE, KOCHANE DZIECI DOBREJ , SPONTANICZNEJ ZABAWY życzę!:))

Dzień MAMY. Krótko.

"Rodzi nie tylko matka dziecko, lecz także dziecko matkę."

Gertrud von le Fort

Artyści dla Ukrainy. Takie wyjątkowe murale…..

Dziś – 37 dzień inwazji Rosji na Ukrainę. 37 dzień wojny. 37 dzień walk o wolną, niepodległą, suwerenną Ukrainę. 37 dzień totalnych zniszczeń…. Każdego dnia giną ludzie, giną nie tylko żołnierze, obrońcy Ukrainy, ale też ludność cywilna...bezbronne kobiety, niewinne dzieci.
Każdego dnia trwają naloty… spadają bomby.
Charków, Lisiczańsk, Iripinia, Czernichowa, Bucza, Mariupol i wiele innych miast/miasteczek na Ukrainie przestaje istnieć ….

Pytanie

Czym jest człowiek?
Ciszą między dwoma bombardowaniami.

Ilya Kaminsky (ur. 1977) – poeta, krytyk literacki, tłumacz, wykładowca. Urodził się w Ukrainie, mieszka w Stanach Zjednoczonych. Wydał m.in. tomy Dancing in Odessa (2004) oraz Deaf Republic (2019).

Ale Dobro zawsze...ostaecznie zwycięża Zło.

SLAVA UKRAJINI!

Wolna Ukraina

Ija Kiwa

Ija Kiwa – rocznik 1984, ukraińska poetka, tłumaczka pisząca po ukraińsku i rosyjsku. Pochodzi z Doniecka, od rosyjskiej pierwszej agresji w 2014 r. mieszka w Kijowie.

***

czy w naszym kranie jest ciepła wojna
czy w naszym kranie jest zimna wojna
jak to naprawdę nie ma wojny
obiecali że będzie po południu
przecież było ogłoszenie
„dostawa wojny zostanie wznowiona po godzinie czternastej”

już trzy godziny bez wojny
sześć godzin bez wojny
a co jeśli wojny nie będzie aż do nocy
jak tu wyprać bez wojny
jak ugotować
bez wojny nawet herbaty się nie napijesz

już osiem dni bez wojny
zaczynamy brzydko pachnieć
żony nie chcą z nami spać
dzieci odłożyły uśmiechy i marudzą
dlaczego zawsze myśleliśmy że wojna się nigdy nie skończy

będziemy chodzić po wojnę do sąsiadów
na drugą stronę zielonego parku
nosić ją ostrożnie i nie rozlewać
życie bez wojny uznamy za tymczasowe trudności

to w naszych stronach nienormalne
że wojna nie płynie rurami
do każdego domu
do każdego gardła

przeł. Agnieszka Sowińska

Od pięciu dni wojna płynie rurami...płynie do każdego domu, płynie do każdego gardła!

Chwała Bohaterom. Wolna Ukraina.
Nie dla wojny. Nie dla aneksji Ukrainy!

Jesteśmy z Wami Siostry, Bracia...

Tadeusz Różewicz.100 – lecie urodzin.

9 października 1921 roku urodził się Tadeusz Różewicz, mija właśnie 100 lat od Jego urodzin.
Poeta. Wielki Poeta. Mistrz.
Jego POEZJA jest….tu mógłbym dużo, długo. Ale niech wiersze same przemówią….

Cztery z moich ulubionych….

Kto jest poetą

Poetą jest ten który pisze wiersze
I ten który wierszy nie pisze
Poetą jest ten który zrzuca więzy
I ten który więzy sobie nakłada
Poetą jest ten który wierzy
I ten który uwierzyć nie może
Poetą jest ten który kłamał
I ten którego okłamano
Ten który upadł
I ten który się podnosi
Poetą jest ten który odchodzi
I ten który odejść nie może

Moja poezja

niczego nie tłumaczy
niczego nie wyjaśnia
niczego się nie wyrzeka
nie ogarnia sobą całości
nie spełnia nadziei

nie stwarza nowych reguł gry
nie bierze udziału w zabawie
ma miejsce zakreślone
które musi wypełnić

jeśli nie jest mową ezoteryczną
jeśli nie mówi oryginalnie
jeśli nie zadziwia
widocznie tak trzeba

jest posłuszna własnej konieczności
własnym możliwościom
i ograniczeniom
przegrywa sama ze sobą

nie wchodzi na miejsce innej
i nie może być przez nią zastąpiona
otwarta dla wszystkich
pozbawiona tajemnicy

ma wiele zadań
którym nigdy nie podoła

Słowa

słowa zostały zużyte
przeżute jak guma do żucia
przez młode piękne usta
zamienione w białą
bańkę balonik
osłabione przez polityków
służą do wybielania
zębów
do płukania jamy
ustnej
za mojego dzieciństwa
można było słowo
przyłożyć do rany
można było podarować
osobie kochanej
teraz osłabione
owinięte w gazetę
jeszcze trują cuchną
jeszcze ranią
ukryte w głowach
ukryte w sercach
ukryte pod sukniami
młodych kobiet
ukryte w świętych księgach
wybuchają
zabijają

Widziałem Go

Spał na ławce
z głowa złożoną
na plastykowej torbie

Płaszcz na nim był purpurowy
Podobny do starej wycieraczki

Na głowie miał czapkę uszatkę
Na dłoniach fioletowe rękawiczki
Z których wychodził palec
Wskazujący i ten drugi
(zapomniałem jak się nazywa)

Zobaczyłam go w parku

Między nagim drzewkiem
Przywiązanym do palika
Blaszaną puszkę po piwie
I podpaską zawieszoną
Na krzaku dzikiej róży

Ubrany w trzy swetry
Czarny biały i zielony
(a wszystkie straciły kolor)
spał spokojnie jak dziecko

Poczułem w sercu swoim
(nie pomyślałem lecz poczułem
) Że to jest Namiestnik
Jezus na Ziemi

A może sam Syn Człowieczy

Chciałbym go dotknąć
I zapytać
Czy ty jesteś Piotr?

Ale ogarnęło mnie
Wielkie onieśmielenie
I oniemiałem

Twarz miał zanurzoną
W kłakach rudej brody

Chciałem go obudzić
I spytać raz jeszcze
Co to jest prawda

Pochyliłem się nad nim
I poczułem zepsuty oddech
Z jamy
Ustnej

A jednak coś mi mówiło
Że to jest Syn Człowieczy

Otworzył oczy
I spojrzał na mnie

Zrozumiałem że wie wszystko

Odchodziłem pomieszany
Oddalałem się
Uciekałem

W domu umyłem ręce

Zobaczmy Go. Spróbujmy. Spróbujmy pomóc...może akurat?
Bo Poetą jest „Ten który upadł
I ten który się podnosi”