„Wielka 11” XXXIX Edycji uroczyście została powitana w gronie Uczestników Indywidualnego Programu Zatrudnienia Socjalnego, w towarzystwie Kierowników Rejonowych Ośrodków Pomocy Społecznej w Bydgoszczy, pracowników socjalnych oraz Pracowników i Uczestników Centrum.

Uroczystość ta nie obyła się bez stresu i obawy „jak wypadniemy?” w części artystycznej (dla uspokojenia trzeba przyznać, że to uczucie towarzyszy nawet i najstarszym edycjom) i towarzyszy... tak naprawdę... szczerze mówiąc... zawsze.:))

Jak się okazało przy pierwszym przedstawieniu – najmłodszej XXXIX edycji, każdy homo sapiens wypadł bardzo... ludzko, jako homo loquens, homo oeconomicus, homo symbolicum, homo socialis, homo demens, homo politicus, homo sovieticus, homo patiens, udowadniając, że jest szczególnie homo creatorem, człowiekiem twórczym i pomysłowym w swym przedstawieniu „Homo sum. Człowiekiem jestem”.

W ramach powitania nowych CISowych kolegów Eko-Pozytywna Edycja XXXVII otworzyła nam oczy i uszy na Eko-Wrażliwość i Eko-Świadomość w codziennych sytuacjach, by wybierać np. materiałowe torby zamiast plastikowych; ażeby nie wyrzucać jak leci wszystkiego do śmieci; ażeby oddawać, odzyskiwać i świecić przykładem, a przede wszystkim myśleć globalnie, działać lokalnie tak, by grzechów ekologicznych mieć jak najmniej na sumieniu, bo ksiądz i o tym może powiedzieć na kazaniu.;))

Dla podtrzymania ducha ostatnich dni wakacji Edycja XXXVI „wcale nie grając” przeniosła nas na gorące plaże polskiego Bałtyku. Wraz ze stałymi punktami urlopowego programu: walką o miejsce na plaży, pod czujnym okiem ratownika... z lodziarzem oraz wakacyjną miłością choć na chwilę zapomnieliśmy o zbliżającym się wielkimi krokami wrześniu.

Z uśmiechem wyróżnieni zostali: Pani Agata, Pani Anna, Pan Wiesław, Pan Robert oraz Pan Mirosław, którzy od września ruszają do pracy!!!:)) Wielkie gratulacje dla Was, życzymy powodzenia, trzymajcie się swoich miejsc pracy i... pracujcie, jak długo się da!

Smutnym... pełnym zadumy, refleksji i... żalu, akcentem naszej inauguracji było wspomnienie i pożegnanie jednej z Uczestniczek Edycji XXXVIII. Pełne wzruszenia przemówienie kolegi z grupy - Pana Tomasza wywołało refleksję nad tym ile i jak żyjemy, ulotnością życia i tego dokąd zmierzamy…