Karnawał w cisooo 17.02.2015

Jeśli ostatki... jeśli Cis... to tylko karnawał w Cisoo – quizowo, muzycznie i przede wszystkim tanecznie. W towarzystwie strojnej Hiszpanki – Pani Pauliny, Cesara – Pana Wojtka oraz pirata – Pani Bożeny zaczęliśmy od rozgrzewki – przed niemałym wyzwaniem stanęła każda z edycji: skojarzenia, kalambury, szukanie w głowie, z jakiego filmu jest ta muzyka i ta para zakochanych (małe nawiązanie do niedawno świętowanych walentynek). Można by powiedzieć, że punktacja każdej z edycji była wyrównana. Następnie synchrony grupowe - wyginane śmiało ciała edycji XXXIV, niepowtarzalny taniec łabędzi z edycji XXXVII w jeziorze Czajkowskiego, autorski pomysł na Makarenę pod wodzą animatorki Pani Kasi z edycji XXXVI oraz mix taneczny rozwiały wszelkie wątpliwości, która z edycji jest najlepsza (wielkie gratulacje dla wygranej Nowej, Najmłodszej Edycji XXXVII).

Kiedy energia, uśmiech i taniec zaczęły coraz bardziej wypełniać salę, przyszedł czas na zmierzenie się z prawdziwie towarzyskim (być może już przez wielu zapomnianym) tańcem w parach, pod okiem profesjonalnej instruktorki tańca – Pani Joanny Kopeć. Powoli, małymi krokami, z dużym zapasem cierpliwości i spokoju Pani Joanny, w parach tworzyliśmy coraz to trudniejsze układy taneczne – disco step, disco blues, walc angielski i disco tap, oczywiście cały czas pamiętając o krokach w lewo, krokach w prawo, o obrocie, o trzymaniu ramy, o tym, że mężczyzna prowadzi. Ufff... dużo tego, ale efekt zdumiewający – taniec przypominający sztukę, pięknie poruszające się po sali pary, panie lekko i subtelnie stawiające swe kroki, panowie dbający o nienaganną postawę i stanowiący oparcie dla swoich partnerek. Cóż, może jeszcze kiedyś taniec w parach powróci do łask parkietowych zabaw i dyskotek, nie tylko tych ostatkowych.

Dla uzupełnienia zapasów energii - smaczny pączek i drożdżówka dla każdego.... to w końcu ostatki. Dalej już tradycyjnie walka o zwycięskie krzesło – brawa dla Pani Anity z XXXIV (na szczęście Pan Dyrektor odpadł dużo, dużo wcześniej, ale walka i tak nie była łatwa).

A potem to już tylko taniec, taniec i jeszcze raz taniec. Dziękujemy tym, którym się najbardziej chciało bawić i tańczyć.

Więcej: Karnawał w cisooo 17.02.2015

 

Inauguracja XXXVI edycji

W dniu 27 stycznia inauguracja XXXVI edycji otworzyła noworoczny kalendarz CIS-owych uroczystości. 15 uczestników z rąk wicedyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Pani Ewy Taper otrzymało decyzję o zakwalifikowaniu się do zasadniczej części Programu. I to zdecydowanie ten "łatwiejszy" fragment uroczystości (nie tylko dla debiutującej najmłodszej edycji). Na widowni pośród wszystkich uczestników przygotowujących się do występu można było zobaczyć nerwowo obracane kartki z tekstem, usłyszeć szept rety, nic nie pamiętam!?....co teraz?, dostrzec ostatnie szlify przy charakteryzacji, czy też upewnianie się czy oby ściąga jest na swoim miejscu.

Zaprezentowały się cztery edycje. Jako pierwsi na scenie pojawili się uczestnicy XXXVI edycji prezentując bajkę pt. "Przygody diabła Fajferka" na podstawie baśni Gustawa Morcinka. Mieliśmy okazję od kuchni zobaczyć diabelskie dyskusje nad planami względem ludzkości, walkę dobra ze złem która napędzała fabułę przedstawienia. Mrocznie wystylizowane diabły siały postrach na całej widowni. Następnie na scenie zaprezentowali się uczestnicy edycji XXXV z przedstawieniem, którego główną bohaterka była miłość, jej blaski i cienie. Uczestnicy z lekkim przymrużeniem oka w swoim przedstawieniu mówili o stosunkach damsko – męskich, o byciu na dobre i na złe na różnych etapach związku. Za sprawą edycji XXXIV znaleźliśmy się na szkoleniu poświęconemu potrzebom i oczekiwaniom kobiet w XXI wieku. Szkolenie – niezbędnik każdego mężczyzny. Tradycyjnie jako ostatnia zaprezentowała się edycja najstarsza - XXXIII, tym razem w filmie pt.: "Film o szczęściu". Krótka etiuda o różnych aspektach szczęścia (małego i dużego) – miłości, domu, pasji, pracy, zdrowiu, spełnionych marzeniach, wakacjach…pokazała i uświadomiła, że ono jest tak naprawdę na wyciągnięcie ręki, tuż obok oraz w nas samych. Oddaliśmy się refleksji i wewnętrznym poszukiwaniom. Szczęście? Każdy posiada jego własną definicję. A może, kierując się myślą edycji XXXIII szczęście to radość z tego, co się stało naszym wspólnym udziałem?

Dzień inauguracji jest zawsze szczególnym dniem. Dzień ten wieńczy kilkutygodniowe przygotowania. Do tego, co wydarza się w samym dniu inauguracji prowadzi długa, kręta czasami wyboista droga. Szukanie inspiracji, pomysłu, czasami ścieranie się oczekiwań i wyobrażeń - co do tego jak to ma wyglądać, jaką ma to przybrać formę, niejednokrotnie budowanie motywacji, energii lub odwagi, by wziąć udział w przedstawieniu. Wreszcie przymierzanie się do roli – czyli próby. Raz, drugi, trzeci... nie, nie sposób zliczyć, podobnie zresztą jak doświadczanych emocji. Jest ich cała paleta – niechęć, złość, zadowolenie, bezsilność, radość, satysfakcja. Małymi kroczkami do przodu. I wreszcie końcowy efekt. Wyrzut adrenaliny. Koncentracja. ,,Ogarnianie emocji w sobie’’, by wypaść na 100% swoich możliwości! Czasami są to minuty na scenie, które wydają się być wiecznością. Wystąpienia na CIS-owych deskach pokazują, że wśród uczestników są prawdziwe perły i jeszcze nieoszlifowane diamenty. To prawdziwa przyjemność patrzeć, jak w każdym kolejnym przedstawieniu uczestnicy stają się bardziej odważni, otwarci "na rolę" pozbawieni tremy, swobodnie korzystają ze swoich aktorskich zasobów - świadomie operują głosem, gestem, spojrzeniem, mimiką, ruchem na scenie. Brawa i wyrazy uznania są nieodłącznym elementem dni inauguracyjnych. Gratulacje dla wszystkich uczestników biorących udział w przedstawieniach oraz powodzenia XXXVI Edycji, by każdy nowy zawodowy dzień był na 100% możliwości i satysfakcji z dobrze wykonanej pracy.

Gratulujemy również Paniom: Halinie, Wiesławie i Barbarze, które od 2 lutego br podejmują pracę, życzymy...niech umowy o prace trwają jak najdłużej!

Więcej: Inauguracja XXXVI edycji

 

"Podróż rodzinna" wciąż trwa...

Od przedstawienia artystycznego pt. „Podróż rodzinna” wystawionego z okazji uroczystej inauguracji Edycji XXXV minęło już sporo czasu. Jednak tytułowa „wyprawa” ciągle trwa... nigdy się nie skończyła i nigdy nie skończy.

Nieustannie odnawiana w naszej pamięci, przywraca wszystkie wzruszające chwile... Stare, pożółkłe zdjęcia przenoszą nas do beztroskiej przeszłości, kiedy byliśmy dziećmi. Tajemniczy uśmiech zdradza naszą ekscytację, a gdzieś w środku wyraźnie czujemy to głębokie uczucie, którym otaczali nas najbliżsi.

Wspaniała „podróż” ukazująca nam przeszłość staje się jeszcze cudowniejsza szkicując nam drogę w przyszłość.

Stąd nasz pomysł, aby w Centrum Integracji Społecznej im. Jacka Kuronia, tu gdzie zaczyna się „nowe”: nowa nadzieja... nowe życie... nowa wymierna szansa na pracę, wisiała wystawa rodzinnych zdjęć Uczestników i Absolwentów Centrum.

Projekt zrealizowany przez Edycje XXXI/XXXII/XXXIII już uzupełnił galerię prac artystycznych w CIS-owej stołówce i już... przyciąga uwagę uczestników, pracowników Centrum, ale i także... osób ubiegających się o program.

Proszę, sami spójrzcie...

 

Na Święta...

Dwie kartki...
Dwie kartki z życzeniami od naszych Uczestników.
Absolwentów już...
Tradycyjnie od Pana Piotra (edycja XI, ukończył program w październiku 2009r.!) i od Pani Beaty (edycja XXXIII).
Oboje pracują, Pan Piotr w Urzędzie Wojewódzkim, w archiwum.
Już całe pięć lat.
Pani Beata, od listopada 2014r., Multi – Sklejka.
Pracownik produkcji.
Sławny;))... klejarz drewna!
Dziękujemy Wam za życzenia i od nas dla Was, dla Waszych Najbliższych,
dla...Wszystkich aktualnych Uczestników IPZS i już Absolwentów.....

Świątecznych Świąt Bożego Narodzenia!

A na Święta jeszcze... wiersz, takie... trochę adwentowe credo, wiersz Andrzeja Michniewicza:

MIMO WSZYSTKO
Wierzę w Boga.
Wierzę w Boga, że jest.
Wierzę w Boga, że jest, pomimo wszystko.
Wierzę w Boga, że jest, pomimo wszystko,
i że jest dobry.
Wierzę w Boga, że jest, pomimo wszystko,
i że jest dobry, pomimo wszystko.
Wierzę w Boga, że jest, pomimo wszystko,
i że jest dobry, pomimo wszystko,
i że wszystko będzie dobrze.
Wierzę w Boga, że jest, pomimo wszystko,
i że jest dobry, pomimo wszystko,
i że wszystko będzie dobrze, pomimo wszystko.

Wszystkiego Dobrego w Nowym Roku.

 

Wigilia

W podniosłym, pełnym wzruszenia nastroju, w blasku świec, z unoszącym się zapachem choinki, aromatem barszczu i przypraw, grzybów i makowca oddaliśmy się wigilijnym tradycjom – czasem z trudem, z pewną nieśmiałością i łezką w oku, łamiąc się opłatkiem życzyliśmy sobie zdrowia, pracy, wytchnienia, życzliwości, uśmiechu, spełniania marzeń i dobrych ludzi wokół. Chwila niezwykła, piękna, magiczna, zbliżająca ludzi do siebie choć na chwilę - jedyna taka w roku.

W tle dźwięki kolęd „Lulajże Jezuniu”, „Cicha noc” zachęciły nas do wspólnego kolędowania. Biesiadując, kosztowaliśmy smaczne paszteciki w towarzystwie barszczu oraz sernik, makowiec i pierniki. W świątecznym wydaniu, w tak licznym gronie to wszystko smakuje tak wyjątkowo.

Czymże jednak byłaby Wigilia bez siwego, brodatego, w czerwonym z prezentami? Św. Mikołaj bo o nim mowa, sam osobiście bez żadnych wysłanników zaszczycił nas swoją mikołajowatością. Sam do końca nie pamiętał skąd przybył. Czy to nie jest Laponia? Miał też wątpliwości gdzie jest ?! Ale można mu to wybaczyć.

Pojawiając się w progu wymusił na wielu naszych wewnętrznych dzieciach ekspresowy rachunek sumienia za rok 2014 – czy na pewno byłam/ byłem grzeczny? Ale Świętemu nic, żadne kłamstwo, żadne przewinienie nie umknie (tak tak, Pani Karolino). Po prostu Świętego Mikołaja nie da się oszukać i dlatego wszystkie „Duże Dzieci” dostały upominki (bo w Cisie wszyscy są bardzo grzeczni) za małego przytulasa, opowiedzenie dowcipu, chwilę bycia razem czy za ubiór w ulubionym kolorze Mikołaja (oczywiście mowa o czerwonym, wiadomo!). Nikt nie został pominięty, a nawet niektórzy pełni zaskoczenia, dostali prezenty podwójne, gdyż napisali do Św. Mikołaja piękne i wzruszające listy, delikatnie wspominając o swojej relatywnej grzeczności i podgrzewaniu temperatury naszych relacji z resztą świata w czasie świąt. Ach cóż to były za spotkania - czasami po wielu , wielu latach, niektórzy wg opinii Mikołaja zmienili się nie do poznania. Innym na skutek tejże bliskości wręcz odebrało głos, jeszcze inni w kontakcie z Mikołajem czuli się wręcz doskonale i świetnie się z Nim ,,bawili’’.

Wobec tego podgrzewajmy w te święta bardziej i mocniej naszą życzliwość, miłość, uśmiech i radość!

Radosnych Świąt Bożego Narodzenia!!!

Więcej: Wigilia

 

Jeżeli jesteś osobą:

• bezrobotną - bez prawa do zasiłku dla osób bezrobotnych
• w trudnej sytuacji materialnej
• korzystającą z pomocy społecznej
• niepełnosprawną – stopień lekki i umiarkowany
• bezdomną
• zwolnioną z zakładu karnego
• uzależnioną od alkoholu, po leczeniu odwykowym
• uzależnioną od narkotyków, po leczeniu odwykowym

Zgłoś się do Rejonowego Ośrodka Pomocy Społecznej, pod który podlegasz zgodnie z miejscem Twojego pobytu i zwróć się z prośbą o sporządzenie przez pracownika socjalnego dokumentów kierujących do CIS.

Rejonowe Ośrodki Pomocy Społecznej w Bydgoszczy:

Godziny urzędowania Rejonowych Ośrodków Pomocy Społecznej:

codziennie oprócz wtorku i piątku od godz. 7.30 do 15.30,
wtorek 7.30 do 17.30,
piątek 7.30 do 13.30.

Po przygotowaniu dokumentów przez ROPS zgłoś się do pracownika socjalnego CIS.

CENTRUM INTEGRACJI SPOŁECZNEJ im. Jacka Kuronia
SAMORZĄDOWY ZAKŁAD BUDŻETOWY W BYDGOSZCZY
ul. Smoleńska 43, 85-871 Bydgoszcz, tel./fax 052 3486174
NIP: 9532620707, REGON:340843169
e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.