CIS działa! Mission...possible!:)

Oszczędzamy.

Nie jest lekko, już minął rok jak nie administrujemy parkingiem „Pod Blankami”.

To była dla nas... najlepsza – jak dotychczas – działalność gospodarcza, samo się kręciło...samochody wjeżdżały... płaciły i... wyjeżdżały, robiąc miejsce kolejnym, ruch... non stop!:)

Nasza... kochana kura znosząca złote jaja!:)

Szukamy więc zleceń! Kolejnych zleceń, zadań – oczywiście w ramach naszych możliwości – do wykonania wspólnie przez pracowników Centrum, jak i uczestników Indywidualnego Programu Zatrudnienia Socjalnego.

Przede wszystkim są to usługi remontowo-budowlane oraz wszelakie prace konserwacyjno - porządkowe.

Zaczęliśmy remont sali kolumnowej w Domu Pomocy Społecznej „Promień Życia”, a 14 lipca br. mieliśmy... niespotykane, zaskakujące zlecenie w prywatnym mieszkaniu podopiecznego ROPS „Szwederowo”.

Trzeba było gruntownie, kompleksowo posprzątać Jego 20 m².

Podopieczny – schorowany, niesamodzielny, zależny...wymagający wsparcia, pomocy.

Udało się!

Daliśmy radę!

Mieszkanie wyszorowane, pięknie posprzątane, pachnące, lśniące czystością! Wszystkie meble zawilgocone, nienadające się już do niczego wyrzucone, przywiezione nowe – używane, podarowane od Dobrych Ludzi.

Ekipa CIS Cleaning pod kierownictwem Pana Michała doskonale się spisała!

Bravo dla Pań: Karoliny i Janiny oraz Pana Miłosza.

Mission impossible...possible!:))

Więcej: CIS działa! Mission...possible!:)

 

CIS Artystycznie - maj/czerwiec 2014

I miejsce Pani Karolina Kaźmierczak - Pomnoży się czas

II miejsce Pani Janina Krzyżykowska - Chce się żyć

II miejsce Pan Zdzisław Śmiłowski - Sen o pracy

Wyróżnienie Pani Żaneta Wiśniewska - Chce się żyć

Wyróżnienie Pani Eleonora Rutkowska - Wiersz możliwości

Nagrodzone prace:

Pomnoży się czas

Wypełniać dokładnie obowiązki chwili obecnej – ta praca – skromna, monotonna, niewielka – jest modlitwą wyrażoną w czynach, która przysposabia mnie do łaski innej pracy – wielkiej, szerokiej i głębokiej – o której marzę.

Szósta rano. Parzymy kawę. Już nikt się nie dziwi, że o tej godzinie jem śniadanie. Ciężka praca bez przegryzienia czegokolwiek grozi omdleniem. Co prawda nigdy mi się to nie zdarzyło, niemniej jednak mam to na uwadze. Przekazujemy sobie raport z ostatniego dyżuru, aby mieć ciągłość zdarzeń. Rozmawiamy o „pacjentach”. Kolejny raz upominają mnie, że to mieszkańcy, a nie pacjenci.

Na zmianie jest nas pięć osób. Pięć kobiet. Losujemy kto do kogo idzie na obchód. Konsternacja. Nikt nie chce iść do pana Wojciecha. Ja nie mam w związku z tym większych emocji. Człowiek potrzebuje pomocy. Toaleta poranna. Odleżyny. Interesują mnie trudne przypadki. Lubię gdy dużo się dzieje. Do niektórych mieszkańców chodzę z większą miłością niż się po sobie spodziewałam. Szkoda, że nie do wszystkich. Pracuję nad tym. Przyglądam się swoim emocjom, reakcjom. W prostocie mojej zwyczajnej pracy, w monotonnych szczegółach każdego dnia odkrywam tajemnicę wielkości i nowości, która dla wielu jest ukryta: MIŁOŚĆ.

Pewna starsza pani powiedziała mi tam kiedyś, żeby Pan Bóg ścielił moją drogę. Przyjmuję to zdanie i idę dalej w życie... Życie rodzinne, życie duchowe, zawodowe, moje zadania i stosunki społeczne – działać tak by zachować między nimi równowagę. Gdy zachowam ład pomnoży się mój czas.

Serwujemy śniadanie. Mieszkańcy kłócą się o bułki lub o to z której strony mamy jechać bemarem, w którym znajduje się pożywienie. Potem wchodzę do poszczególnych pokojów. Niektórych mieszkańców zabieram na terapię.

Chcę być pomocna. Chcę służyć. Marcin Luter – ten wspaniały heretyk – powiedział kiedyś coś czego pragnę się trzymać: „Naturą miłości jest służyć, nie panować.”

W dyżurce sprawdzam, kogo trzeba byłoby wykąpać. Większość mieszkańców tego nie lubi.

Następnie obchód. Cieszę się, kiedy pracujemy zespołowo. Przy obchodzie najmocniej czuję wsparcie koleżanek. Lubię to poczucie, że można na mnie liczyć.

Czasem wychodzę na balkon, żeby pobyć sama. Patrzę wówczas na wieżę Kościoła. Przez chwilę oddycham głęboko. Wracam.

Siedzimy w dyżurce. Rozmawiamy o niebieskich migdałach.

Niedługo obiad. Najtrudniejsze dla mnie jest w pracy, to co najtrudniejsze bywa i w życiu: zapamiętywanie. Dlatego na przykład unikam serwowania posiłków. Pamiętać, kto jest na jakiej diecie...W ogóle zapisuję w pracy często co zrobić, kto mnie o co prosi lub kogo chcę przeprosić. Notuję to na luźnych kartach, które wkładam często do kieszeni uniformu, a czasem gubię.

Myślę o tym, żeby nie zapomnieć nakarmić pani Teresy przez sondę i dosypać Protifar. Karmienie. Lubię tę część pracy. Potem już praca idzie szybko. Czas mi mówi: ja jestem. Trochę się stresuję, że czegoś nie zdążę. Dzielimy tę odpowiedzialność. Nie powiedzą mi, że to co robię, czynię byle jak, że miłości w tym nie ma.

W poprzedniej pracy w szpitalu (w Edynburgu) powiedziała do mnie kiedyś koleżanka „Opiekuj się nimi tak jakbyś chciała, żeby tobą się kiedyś zaopiekowano”. Mam to na uwadze do dziś. I jeszcze te słowa, które trzymam z tyłu głowy kiedy pracuję, kiedy mówię i działam: z miłości będziemy sądzeni.

Więcej: CIS Artystycznie - maj/czerwiec 2014

 

Bydgoszcz nowym, świeżym spojrzeniem.

Przybyliśmy, widzieliśmy, zdobyliśmy...nowe/stare/piękne miejsca na kulturalnej mapie Bydgoszczy. Wraz z Edycjami: XXXI, XXXII, XXXIII oraz XXXIV postanowiliśmy zbadać naszą Bydgoszcz „nowym, świeżym spojrzeniem”. Tyle miejskich inicjatyw i tyle prac rewitalizacyjnych spowodowało, że nie mogliśmy przejść obojętnie wobec nowego oblicza wielu urokliwych zakątków Starego Miasta i Śródmieścia.

Zaczynając od rzeźby Łuczniczki, przez podświetlaną fontannę przy Filharmonii Pomorskiej dotarliśmy do majestatycznej i długo wyczekiwanej fontanny „Potop” w Parku Kazimierza Wielkiego. To wielka radość, że Bydgoszcz odzyskała kolejny ważny symbol naszej niepowtarzalności. Ferdinand Lepcke byłby dumny:) Przy okazji zgłębialiśmy wiedzę o historii „Potopu”, szukaliśmy związku pomiędzy Andrzejem Szwalbe a „Przechodzącym przez rzekę” i zastanawialiśmy się, kto mógł być inspiracją rzeźby „Łuczniczka”.

Ruszając do zabytkowej śluzy przy ulicy Marcinkowskiego, zatrzymaliśmy się na chwilę przy wędrowcu przy ulicy Gdańskiej i razem z nim podnosząc głowę spojrzeliśmy na dzieło Józefa Święcickiego – zabytkowy „Hotel pod Orłem”. Na chwilę zawitaliśmy do Miejskiego Centrum Kultury, poczęstowaliśmy się BIK - iem, by sprawdzić co i jak aktualnie napędza kulturalny rytm miasta. Dla ochłody skorzystaliśmy z orzeźwiającej mgiełki na Placu Teatralnym (ach te upały).

Spotkaliśmy się również z Novą Łuczniczką przy operze i mostem dla zakochanych przemknęliśmy do miejsca uwielbianego w ostatnim czasie przez wszystkich – na Wyspę Młyńską ze starymi spichrzami, mostkami, muzeami, placem zabaw i najpiękniejszą na świecie Bydgoską Wenecją.

Obowiązkowo, o 13.13 z okna kamienicy przy Starym Rynku 15 powitał nas Mistrz Twardowski. Dla wielu z nas było to pierwsze spotkanie.

Do zdobycia został nam 18 południk, przebiegający przez Hotel Ratuszowy, przy ulicy Długiej, przejście przez Galerię autografów i udanie się do nowego punktu na kulturalnej mapie – Barki Lemara, będącej lokalnym i historycznym dziedzictwem żeglugi śródlądowej, jednocześnie aktualnym miejscem spotkań z teatrem, muzyką i dyskusją literacką (ważne miejsce dla obchodów Roku Kanału Bydgoskiego – 2014).

Cisowi Odkrywcy Bydgoszczy nie ukrywali zaskoczenia, zachwytu i pozytywnych wrażeń, jakie zrobiło na nich nasze miasto w nowej odsłonie – pięknych, kolorowych, nowych i odnawianych kamienicach, rzeźbach, skwerach, ławeczkach, ale i wydarzeniach, które napędzają nasze bydgoskie życie kulturalne. Bydgoszcz tętni życiem i pięknieje z każdym dniem!

Więcej: Bydgoszcz nowym, świeżym spojrzeniem.

 

CISowy Dzień Przytulania – 26.06.2014r.

Do końca trzymała nas w niepewności, do końca spoglądaliśmy z nadzieją na panie pogodynki..., ale w końcu dopisała – piękne błękitne niebo i słońce w pełni, pogoda idealna. To, na co na pewno mogliśmy liczyć i nas nie zawiodło, to cztery silne i zwarte Edycje, radość na twarzach oraz ogromna chęć przytulania w ten wyjątkowy, na stałe wpisany w kalendarz Cisowych wydarzeń – Dzień Przytulania.

Na rozgrzewkę tradycyjnie w ruch poszły krzesła – kto pierwszy ten lepszy (wielkie gratulacje dla walecznych Pań: Żanety z XXXI i Danuty z XXXII edycji). Potem zagłuszany nadajnik musiał przekazać ważną informację odbiornikowi oraz serce rycerza walczącego ze smokiem musiało zostać zdobyte przez księżniczkę. Cóż za walka (i pomyśleć, że to dopiero rozgrzewka).

Rozsmakowani w rywalizacji stanęliśmy do konkurencji sportowych – woreczek na głowie, piłeczka na łyżce, tocząca się opona, bieg krabów…z gazetą, grupowy, zjedzenie murzynka na czas, podawanie balona z wodą – ile krzyków... okrzyków, dopingu i emocji w powietrzu, ile dziecięcej radości... dawaj, dawaj... szybciej!

Połączenie edycji sznurkiem i przytulas grupowy na coraz mniejszym kawałku szarego papieru okazały się tylko pretekstem by dostać to, co najważniejsze tego dnia w Cisie – bliskość, czułość, przytulanie, poczucie, że... Razem, że... Wspólnie.

Przecież Bliskość nic nie kosztuje, a jest taka cenna.

By dać upust naszej determinacji i wytrwałości stanęliśmy do przeciągania liny – to jest czas, kiedy każdy daje z siebie wszystko! Niespodziewanie zwyciężyła XXXII edycja - wielkie gratulacje!!!

Zabawom towarzyszyło biesiadowanie i zajadanie się smakołykami – były arbuzy, lody i kiełbaski z grilla, które dostarczały nam energii na dalszą zabawę (dziękujemy już zaprawionym w bojach: Panu Adamowi i Zdzisławowi z XXXII za super chrupiące kiełbaski prosto z CISowego rusztu).

Dziękujemy Wszystkim Edycjom – XXXI, XXXII, XXXIII oraz XXXIV za ten niezwykły dzień – za chęci, za radość,za... bieg, slalom... aktywność, ale... przede wszystkim za: bliskość i... przytulanie!:)

Pamiętajcie, że:

Przytulanie
Jest ekstra.
Jest super.
Rozprasza samotność.
Zwalcza lęki.
Otwiera drzwi dla uczuć.
Umacnia poczucie własnej wartości.
Krzewi altruizm.
Hamuje starzenie się: ściskający się – pamiętajcie - dłużej zachowują młodość.
Pomaga powściągać apetyt: mniej jemy, kiedy dokarmiają nas uściski -
a poza tym... mamy przecież zajęte ręce.
Łagodzi napięcia.
Przeciwdziała bezsenności.
Utrzymuje sprawność ruchową dłoni i ramion.
Niskich mobilizuje do rozciągania się.
Wysokich mobilizuje do skłonów.
Jest demokratyczne - każdy może ubiegać się o uścisk.
Jest ekologiczne - nie zakłóca równowagi biosfery.
Jest energooszczędne - kumuluje ciepło.
Jest przenośne.
Nie wymaga dodatkowego wyposażenia.
Nie wymaga szczególnej lokalizacji;
każde miejsce - od progu mieszkania do dyrektorskiego gabinetu,
od kruchty kościoła do boiska piłkarskiego - nadaje się na uścisk.
Sprawia, że szczęśliwe dni stają się jeszcze szczęśliwsze.
Sprawia, że nieznośne dni stają się znośne.
Wywołuje uczucia wspólnoty i łączności.
Wypełnia puste przestrzenie w życiu.
Nie przestaje nieść korzyści nawet po rozpleceniu ramion.

Ps. Pierwszy raz w Centrum w sam Międzynarodowy Dzień Przytulania przypadający – dokładnie – w dniu: 24 czerwca najmłodsza edycja programu, tj. 34 wyszła ze...spontaniczną inicjatywą...spontanicznego, radosnego przytulania! I tak w któreś z przerw między zajęciami wszyscy Uczestnicy przytulali się do siebie nawzajem i do wszystkich pracowników Centrum!

Fajne to było... pozytywne, dobre.

Bo Przytulanie przecież... tyle daje, a tak niewiele kosztuje!: ))

Więcej: CISowy Dzień Przytulania – 26.06.2014r.

 

Jeżeli jesteś osobą:

• bezrobotną - bez prawa do zasiłku dla osób bezrobotnych
• w trudnej sytuacji materialnej
• korzystającą z pomocy społecznej
• niepełnosprawną – stopień lekki i umiarkowany
• bezdomną
• zwolnioną z zakładu karnego
• uzależnioną od alkoholu, po leczeniu odwykowym
• uzależnioną od narkotyków, po leczeniu odwykowym

Zgłoś się do Rejonowego Ośrodka Pomocy Społecznej, pod który podlegasz zgodnie z miejscem Twojego pobytu i zwróć się z prośbą o sporządzenie przez pracownika socjalnego dokumentów kierujących do CIS.

Rejonowe Ośrodki Pomocy Społecznej w Bydgoszczy:

Godziny urzędowania Rejonowych Ośrodków Pomocy Społecznej:

codziennie oprócz wtorku i piątku od godz. 7.30 do 15.30,
wtorek 7.30 do 17.30,
piątek 7.30 do 13.30.

Po przygotowaniu dokumentów przez ROPS zgłoś się do pracownika socjalnego CIS.

CENTRUM INTEGRACJI SPOŁECZNEJ im. Jacka Kuronia
SAMORZĄDOWY ZAKŁAD BUDŻETOWY W BYDGOSZCZY
ul. Smoleńska 43, 85-871 Bydgoszcz, tel./fax 052 3486174
NIP: 9532620707, REGON:340843169
e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.