Dzień Uroczystej Inauguracji zawsze jest okazją do miłych spotkań, ale i refleksji. Kiedy wręczane są decyzje o zakwalifikowaniu do zasadniczej części Indywidualnego Programu Zatrudnienia Socjalnego wszyscy czujemy, że coś się zmienia. Chyba przede wszystkim to poczucie, że dzieje się coś dobrego sprawia, iż tak wielu zaproszonych gości przybywa na nasze spotkania. Cieszymy się bardzo, że z tak licznym gronem możemy dzielić się tym, co jest dla nas ważne.

Osobnym rozdziałem tego dnia są przedstawienia artystyczne. Przygotowywane z wielką pieczołowitością wyrażają samych Uczestników i to co dla nich samych jest cenne, godne opowiedzenia. Edycja 60 wystąpiła w sztuce pt.: „Jak pies z kotem” i bynajmniej nie chodzi o odwieczny konflikt między zwierzętami, ale o relację między ludźmi, które oględnie mówiąc, nie wyglądają za dobrze. „To od nas zależny otwartość na drugiego człowieka, wrażliwość, poszukiwanie kontaktu, wspólne realizowanie celów czy rozwiązywanie problemów” - puentuje na zakończenie jeden z bohaterów.

Zapewne z drugim człowiekiem czyli wspólnie jest łatwiej uporać się z zagwozdkami, które pojawiają się w życiu każdego. Jedne bywają błahostkami inne wielkimi problemami, z którymi bardzo trudno sobie poradzić. Bo życie to nie raj ale... jednak jest czymś najwspanialszym co nam się przytrafiło. Żyjemy na huśtawce. Raz jest wspaniale i cudownie a raz strasznie i boleśnie. Nie sposób ocenić, która strona góruje. Najważniejsze to pamiętać, o tych cudownych, wspaniałych chwilach i to właśnie do nich wracają Uczestnicy edycji 59 w przedstawieniu pt.: „Huśtawki”. Jak napisał sam Jacek Kleyff – polski bard, poeta i kompozytor:

Pachnie tak mocno siano,
kwiaty się gną od motyli,
jeździ słońce po niebie,
światło ucieka, ślad myli,
miasteczko czeka na ciebie.

Jeden jest rytm, jeden rytm,
ważny jest wydech i wdech.
Nasyć się równym oddechem,
nasyć się dzisiaj za trzech.
Raz tylko dany ci czas:
ani on twój ani czyj.
Z czasem się wszystko ustoi
Żyj na huśtawce, żyj.